Terugkeer naar het heropende circuit

Na een succesvol debuut op het heropende circuit van Emsbüren in Duitsland afgelopen mei, keerde de Electric Kart Series nogmaals terug naar deze prachtige baan. Met een zeer natte nazomer was ook nu de dreiging van regen de hele zondag reeel. De dag ervoor was het hele circus al druk aan het trainen en kwalificeren geweest, wat betekende dat ik op de zondag met slechts 1 warm-up en daarna meteen sprint-races snel weer in mijn ritme moest zien te komen en bovendien achteraan startte. De kart stond klaar en was getest, maar toch bleek de achterband niet goed op de as te zitten op het moment dat ik de baan op wilde rijden. Gelukkig kon het op tijd gerepareerd en kon ik met slicks de vochtige baan al glijdend verkennen. In het nat ging ik meteen relatief snel, maar toen het verder opdroogde kwamen de andere rijders tot snellere tijden.

Zeer succesvolle sprintraces

Bij de eerste sprintrace startte ik achteraan, maar al direct van de lijn kon in een eerste kart inhalen. Ik wist goed te volgen en kon redelijk snel al mijn collega’s Geert en Bartek voorbij steken. Geert verraste mij nog wel door me een keer heel netjes laat uit te remmen, maar na een tweede inhaalactie van mij was de volgorde beklonken. Ik kon veel uitlopen en won de eerste race! Vlak voor de tweede race bleek ik een platte band te hebben, die vlak voordat ik het asfalt op reed nog werd gefixt. De tweede race startte ik vooraan en werd een saaie maar even succesvolle race. Geen inhaalacties, wel de winst: prima wat mij betreft!

Maar toen…

De derde race laag ik de eerste ronden weer prima in mijn klasse aan de leiding, maar kon ik niet zo weglopen als in de andere races. Ik hoorde een vreemd geluid en vreesde een leeglopende achterband. Het werd erger en erger en ik besloot mijn achtervolgers voorbij te laten. Ik kon niet zien wat er aan de hand was en dacht Artur te zien seinen dat ik kon/moest doorrijden. Dat bleek later een misverstand: hij bedoelde juist ‘kom de pits in!’. De band bewoog op zijn as en in de snelle eerste bocht raakte mijn kart in een spin omdat het achterwiel eraf liep. Ik raakte gelukkig de banden niet, maar was wel klaar voor de dag. De gedroomde hattrick bleef uit. Zwaar teleurgesteld droop ik af, maar later kon ik het relativeren en was ik vooral blij met mijn eigen rijden. Niet eerder lag ik in 1 dag 3 races aan kop. En bovendien was het uitvallen mechanisch en geen rijdersfout. Nu kijk ik uit naar de volgende races van het seizoen, die allemaal in Venray (Nederland) en Amay (België) worden verreden.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *