RMC EUROTROPHY OP PFI
De Rotax Max Challenge EuroTrophy bestaat uit maar twee races voor de elektrische Rotax E20 karts. In april was de seizoensopener op Karting Genk (België), nu was de afsluiter op Paul Fletcher International Circuit (Engeland). Dit keer was Ronald Montfoort mijn monteur; hij zorgde voor de nodige technische ondersteuning bij de vierdaagse op dit bijzonder snelle en technische circuit.
De trainingsheats gingen goed, maar met 30 graden en een enorme hoeveelheid grip op de technische baan, bleken de omstandigheden erg zwaar: zelfs met de relatief korte heats was het een uitdaging. Langzaam maar zeker bouwde ik vertrouwen op, maar echt heel hard ging het niet. Ik had veel last van de positie van mijn stoel en de hobbels op het snelste stuk van het circuit, waardoor mijn benen, knieën en rug bont en blauw werden. Dat leidt nu eenmaal af van het daadwerkelijk snel rijden.
De race heats op zaterdag heb ik op medisch advies moeten missen, omdat ik stekende pijn in mijn arm had gekregen van de inspanning. De artsen duidden het als een ‘beginnende tennis-arm’, gaven pijnstillers en adviseerden rust. Ik heb de zaterdag na de warm-up dan ook niet meer gereden; heel vervelend om te moeten toekijken bij races waarvoor ik speciaal naar Engeland gekomen was. Gelukkig wist commentator Alex Goldschmidt me wat op te vrolijken door me uit te nodigen bij het commentaar bij de races; ik zag hem live in actie en Alex interviewde me ook voor de circuit-speakers en de live-stream.
De pre-finale en finale op zondag stond ik gelukkig wel gewoon aan de start. Hoewel ik goed weg was bij de pre-final, zakte ik toch iets terug en later opeens heel sterk. Het bleek later dat door de vele hobbels en kerbstones een afstelschroef van mijn gaspedaal was losgekomen waardoor ik nog maar 34% gas kon geven. Dit was niet tijdens het rijden te herstellen en dus eindigde ik ver achteraan. De belangrijkste race – de finale – was ik wederom goed weg: we reden 4-breed de eerste bocht in, waarbij ik alle andere 3 masters-coureurs voor wist te blijven. In de ronden erna kwamen ze me echter toch 1 voor 1 voorbij en zakte ik ook weer wat terug. De Zwitser Gilberto Loaker besloot me een kado’tje te geven door te spinnen halverwege de race. Ik kon hem voorbij, maar omdat hij veel sneller was kwam hij elke ronde weer dichterbij. Na heftig verdedigen ging hij helaas in de allerlaatste ronde mij nog voorbij, waardoor ik achteraan eindigde. Teleurstellend qua resultaat, maar toch weer een fantastische ervaring: met deze kart op dit circuit is een ervaring die ik niet zal vergeten! Bovendien wist ik voldoende punten te behalen om toch 3e in het Europees Kampioenschap te eindigen. En dat terwijl ik een jaar geleden nog niet eens wist dat ik zou gaan deelnemen. Een prachtige ervaring!
